RPD

RPD (Rucznoj Pulemiot Diegtariewa) to radziecki karabinek maszynowy* skonstruowany przez Wasilija Diegtariewa. Broń wprowadzono do uzbrojenia w późnych latach 40-stych, jest to jeden z pierwszych karabinków maszynowych. W Wojsku Polskim RPD nosi oznaczenie rkm D (ręczny karabin maszynowy Diegtariewa). Broń działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z przewodu lufy, ryglowanie odbywa się za pomocą rygli rozchylnych, strzelanie następuje z zamka otwartego. RPD zasilany jest radzieckim nabojem pośrednim 7,62x39mm. Zastosowano donośnik przesuwakowy, zasilanie jest lewostronne z metalowej taśmy segmentowej o ogniwach otwartych. Taśma łączona jest z 50-cio nabojowych odcinków i przechowywana w owalnej metalowej skrzynce amunicyjnej. Skrzynka znajduje się pod bronią i mieści taśmę na 100 naboi. Zastosowano mechanizm spustowy pozbawiony przełącznika rodzaju ognia, umożliwiający strzelanie jedynie ogniem ciągłym. Broń posiada kolbę stałą drewnianą, chwyt pistoletowy oraz łoże, w kolbie znajduje się część sprężyny powrotnej. Zastosowano lufę niewymienną, pod lufą znajduje się rura gazowa oraz składany dwójnóg. Przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika krzywkowego ze szczerbinką typu otwartego. Celownik posiada nastawy od 100 do 1000m (co 100m). RPD był udaną bronią, największa wada tej konstrukcji to niewymienna lufa ograniczająca szybkostrzelność praktyczną. Następcą RPD został karabinek maszynowy RPK (Rucznyj Pulemiot Kałasznikowa) skonstruowany w latach 60-tych na podstawie karabinka automatycznego AKM (Automat Kałasznikowa Modernizowannyj). Zaletą RPK jest unifikacja z karabinkiem AKM, jednak broń ze względu na zasilanie z magazynków i strzelanie z zamka zamkniętego posiada mniejszą szybkostrzelność praktyczną niż RPD.